Sabah alarmı öteleriz bir daha ve bir daha…
Planlarımızı öteleriz yarın, haftaya veya nasipse seneye
diye…
Kitap okumayı erteleriz, yarın başlarım diye…
Çocuğumuzla oynamak için yorgunuzdur erteleriz, yarın akşam
nasipse…
Ailemizin, dostumuzun zor ya da mutlu günüdür ama alo yapmak
kısmetse bir sonraki tuşlamaya kalır…
Hatta su almaya üşenir öteleriz dil damak kurumuşken, yahut
kumanda el altında değil diye açık kalan alakasız kanal saatlerce izlenir boş
bakışlarla anlamsızca…
Kısacası ötelemenin
sonu yoktur…
